Rozdział 13

Draco uniósł rękę, aby zapukać ale nie zrobił tego. Merlinie, w jaki sposób powinien poprosić Hermionę żeby jutro poszła na obiad z nim i z jego matką?

To nie było tak, że Hermiona czułaby się niezręcznie ale nawet on musiał przyznać, że jego matka jest przerażająca. Właściwie była jedną z najbardziej przerażających kobiet jakie kiedykolwiek spotkał. Ale Hermiona była przerażająca na swój własny sposób. Cholera, dwie takie kobiety w tym samym pomieszczeniu. Podejrzewał, że coś wybuchnie albo będą knuć przeciwko niemu. Merlinie, nie chciał doczekać jutra.

Wziął głęboki oddech, zanim wreszcie zapukał.

♥ ☆ ♥ ☆ ♥ ☆ ♥

Hermiona przygotowywała kąpiel Teddy’emu i nie usłyszała pukania do drzwi. Jednak Teddy, który siedział na kanapie, oglądając telewizję, usłyszał je.

– Ciociu Mionko, mogę otworzyć drzwi?

– Tak? – zapytała Hermiona, słysząc jedynie swoje imię, wypowiedziane przez Teddy’ego, a nie jego pytanie.

Chłopiec zeskoczył z kanapy i ruszył do drzwi. Musiał stanąć na palcach, żeby dosięgnąć zamka i po wielu próbach udało mu się to.

Draco spojrzał do środka, gdy otworzyły się drzwi. Ale nie zobaczył nikogo na wysokości swoich oczu. – Halo? – zawołał.

– Hej.

Draco spojrzał w dół, skąd dochodził dźwięk i zobaczył karzełka. – Kim jesteś?

– Kim jesteś? – powtórzył pytanie chłopiec.

Blondyn uniósł obie brwi, słysząc bezczelny ton wypowiedzi chłopca.

– Draco, Draco Malfoy.

– Śmieszne imię. Draco to skrót od jakiegoś dłuższego?

– Nie.

– Cóż… Jestem Teddy, Teddy Lupin. To skrót od Ted.

Po tych słowach oczy Draco prawie wyszły z orbit.

– Teddy, kąpiel gotowa. Teddy Lupinie, mówiłam ci żebyś samodzielnie nie otwierał drzwi… Draco?

– Ten karzełek nie jest twój, prawda?

– Nie jestem karzełkiem! – wykrzyknął Teddy.

– Przepraszam. Miałem na myśli małego człowieczka – zażartował blondyn.

Chłopiec huknął i skrzyżował ręce na piersi. – No to ty jesteś po prostu… – urwał, nie wiedząc co powiedzieć.

– Kapryśnym olbrzymem? – zaoferowała Hermiona.

– Tak, kapryśnym olbrzymem!

– Naprawdę, Granger? – powiedział Draco sucho.

– Malfoy, to ty przekomarzasz się z małym dzieckiem. – Hermiona przewróciła oczami.

– Nie jestem już małym dzieckiem! – Teddy zgarbił się i odszedł obrażony. – Idę się kąpać – zapowiedział.

– Przepraszam kochanie, wiesz, że nie miałam tego na myśli. – Hermiona kucnęła żeby się z nim zrównać.

– Możesz dać mi buziaka i zapomnę o wszystkim. – Teddy uśmiechnął się uroczo.

Brwi Draco uniosły się wyżej. Hermiona mocno pocałowała chłopca w policzek. Kiedy to zrobiła, maluch nie mógł się powstrzymać i pokazał blondynowi język.

Szczęka mężczyzny otworzyła się szeroko.

Hermiona jednak tego nie zauważyła. – Teraz idź się wykąpać i dobrze się wyszoruj, młody człowieku.

– Wiem, wiem. – Teddy pomachał zanim szybko zniknął z pola widzenia.

Draco wyglądał na oszołomionego całą sytuacją. Wreszcie ocknął się i powiedział krótko: – Cóż, mały złośnik z niego.

– Nawet nie wiesz jak bardzo. – Westchnęła.

– On jest synem mojej kuzynki – Draco pół zapytał, pół stwierdził.

Hermiona przytaknęła.

– Wiesz, że poza mną i moją mamą, on jest moim jedynym żyjącym krewnym? I to jest pierwszy raz kiedy się z nim spotkałem. Smutne, prawda? – odparł ponurym tonem, siadając na kanapie.

Hermiona nie wiedziała co powiedzieć. – Draco… a co z twoim ojcem?

Spojrzał na nią ostrym spojrzeniem.

Zapytała zanim zorientowała się, że nie powinna oto pytać.

Szybko zakryła usta. – Przepraszam.

– Umarł dla mnie w dniu, kiedy zostawił mnie i moją matkę dla swojej kochanki – odpowiedział szybko.

Hermiona westchnęła. Nie wiedziała o tym.

Draco spojrzał jej prosto w oczy i splótł dłonie, opierając je na udach. – Najbardziej na świecie nienawidzę oszustów. Gardzę nimi. Mogę szczerze powiedzieć, że jestem dumny z siebie, bo nigdy nie zdradziłem kobiety, z którą byłem. Miałem ich wiele ale nigdy nie byłem niewierny wobec którejkolwiek z nich. – Zamknął oczy i oparł brodę na dłoniach.

Hermiona przełknęła gulę w gardle. Nic dziwnego, że chciał zemścić się na Sadie i Ronie. To nie dlatego, że się wstydził. To coś poważniejszego. Coś związanego z życiem w domu, albo z dzieciństwem.

– O Boże, Draco, tak mi przykro. – Zagryzła wargę, siadając obok niego. Założyła luźny kosmyk włosów za ucho.

– Pierwszy raz o jego romansie z inną kobietą dowiedziałem się, kiedy miałem dziesięć lat. To było lato przed wyjazdem do Hogwartu. Matka poszła na Pokątną kupić mi resztę rzeczy do szkoły, bo źle się czułem.

Hermiona wstrzymała oddech. Mogła niemal przewidzieć, co powie. Jednak nie chciała, żeby jej przypuszczenia były prawdą.

– Przyprowadził ją do Manor. Nie wiem jednak kiedy to zrobił. Usłyszałem hałas dobiegający z jadalni.

Znowu wstrzymała oddech.

– Nie musiałem nic mówić. Nie potrzebowałem tego. Widziałem to na własne oczy.

Hermiona spontanicznie objęła go ramionami i oparła podbródek na jego ramieniu. – O Boże, Draco, to okropne.

– Jestem ponad to, Granger. Wiem, że mój ojciec jest draniem. – Draco chciał się zaśmiać ale to nie pomogło.

Ułożyła głowę w zagłębieniu jego szyi. On zrobił to samo. Trwali tak jakiś czas. Słowa były zbędne. Wszystko co chcieli powiedzieć, wyrażał język ciała. Potrzebuję cię. Dbam o ciebie. Jestem tu dla ciebie.

♥ ☆ ♥ ☆ ♥ ☆ ♥

Ron aportował się do swojego luksusowego mieszania ubrany w spocone i lepkie po treningu szaty do Quidditcha. Na jego twarzy błąkał się uśmiech. Ale mina mu zrzedła, kiedy rozejrzał się dookoła. Nie było nikogo, kto mógłby go powitać.

Ściany nieskazitelnie czyste w kolorze koralowca kontrastowały z brązowymi i skórzanymi kanapami, które niedawno kupili. Mieszkanie wyglądało wspaniale. Zaprojektowała je jedna z koleżanek Sadie. Ale czuł się jakby był w pokoju pokazowym, a nie w domu. Nawet nie chciał siedzieć na kanapie, bo bał się ją zniszczyć.

Nie było jasnoniebieskich ścian i spalonej czerwonej używanej kanapy z… ich mieszkania.

Ron zamknął oczy.

Ich mieszkanie. Wypełniał je zapach kawy, którą uwielbiała. Tamto mieszkanie pachniało zupełnie inaczej. Miał kogoś kogo kochał, kogoś kto wchodząc do domu witał go pocałunkiem i pytał jak minął dzień. To jest prawdziwy dom.

Hermiona była w domu.

Hermiona. Merlinie, nigdy nie zamierzał jej skrzywdzić. Naprawdę tego nie chciał, ale ich związek zaczął mu ciążyć. Wciąż ubierała się tak, jak za czasów Hogwartu i pracowała do późna w nocy. Nigdy nigdzie nie wychodzili z wyjątkiem meczów Quidditcha i jej bardzo nudnych biurowych spotkań. Nigdy nie robili nic spontanicznego i wszystko czego Hermiona chciała wieczorami to rozmowa… Czuł się jakby był w pułapce. Wiedział, że jeśli powie „Tak” będzie jej więźniem na zawsze.

Teraz, kiedy o tym myślał, czuł żal. Mógł żyć z nią szczęśliwie w ich domu. Mogli razem jeść obiady, rozmawiać i śmiać się. Tęsknił za tym jak ona go rozumiała i za jej uroczym uśmiechem, kiedy na niego patrzyła. Byliby szczęśliwi. A teraz ona jest cholernie piękna. Nawet zachwycająca. Dlaczego wcześniej nie mogła zakładać sukienek i wychodzić z nim tak jak teraz robi z tym cholernym Malfoyem? Wszystko w niej było ekscytujące, wystarczyła sama jej obecność w pomieszczeniu i wszystkie oczy były zwrócone na nią. Była inna ale nadal była sobą.

Najgorsze było to, że spośród wszystkich chłopaków na świecie wybrała Malfoya.

W pierwszej chwili pomyślał, że zerwą, kiedy to wszystko się skończy. Ona znowu do niego wróci. Zawsze była jego. Znowu będą razem, kiedy zakończy płomienny romans z Sadie. Ale wtedy ta cholerna fretka pojawiła się na horyzoncie. Teraz nie wiedział, co się wydarzy.

Przez ten cały czas pragnął tylko jej. Zrozumiał to dopiero wtedy, kiedy ją stracił.

Poczuł tępy ból w dołku.

Nie ma nic tak nieprzyjemnego, jak kobieta, której miłość nie została odwzajemniona.

Cóż, Ginny miała rację. Hermiona nie zrobiła mu tego, czego się obawiał ale zrobiła coś gorszego. Była z Malfoyem. Była tak piękna i tak zakochana. To było ponad jego siły. To najgorsza zemsta jakiej doświadczył w swoim życiu. Czuł się tak, jakby ktoś go sfaulował i porachował mu wszystkie kości. Wiedział, że Hermiona nie byłaby w stanie wymyśleć takiej intrygi.

Ale Draco Malfoy z pewnością tak.

♥ ☆ ♥ ☆ ♥ ☆ ♥

– Nie będziecie całować się tak jak mamusia i tatuś, prawda?

Oboje spojrzeli w górę i zobaczyli Teddy’ego, stojącego obok nich, ubranego w szlafrok z obrzydzeniem na twarzy.

– Cóż, już nie – powiedział Draco.

– Dobrze. Teraz cię pamiętam. – Chłopiec usiadł między nimi.

Draco wymienił spojrzenia z Hermioną. – Naprawdę?

Teddy skinął głową. – Pamiętam cię ze zdjęcia z ciocią Mionką. Wujek Ron był naprawdę wściekły, kiedy dowiedział się, że to wy oboje, a pozostali parskali sokiem z dyni. To było obrzydliwe. – Zmarszczył brwi, przypominając sobie brunch, po czym zapytał: – Ożenisz się z ciocią Mionką?

To pytanie zaskoczyło obojga. – Cóż. Um. – Draco spojrzał na Hermionę.

– Proszę, powiedz mi, że założyłeś jakieś ubrania pod szlafrok. – Hermiona nagle zmieniła temat.

Teddy usiadł głębiej na kanapie i pokręcił przecząco głową.

– Kochanie, gdzie są twoje ubrania, które ci naszykowałam?

– Krzywołap na nich śpi. Nie mogłem go ruszyć. Jest zbyt ciężki!

Hermiona zamrugała. Blondyn, kiedy to usłyszał, nie mógł się powstrzymać od śmiechu. Śmiał się tak bardzo, że omal nie spadł z kanapy. Teddy i Hermiona spojrzeli na niego. Draco uspokoił się, kiedy wrócili do pokoju i chłopiec był ubrany w piżamę.

– Już ci lepiej? – zapytała Hermiona rozbawiona spektaklem jaki zrobił Draco.

– Bardzo.

Panna Granger uśmiechnęła się do niego i pokręciła głową.

– Hermiono.

– Tak, Draco?

– Masz jakieś plany na jutro?

Spojrzała na niego, ale miał kamienną twarz i nic nie mogła z niej wyczytać.

– Cóż, mam opiekować się Teddym.

– A oprócz tego macie jakieś plany?

– Nie sądzę, a dlaczego pytasz?

– Zapraszam cię na obiad ze mną i z moją mamą. Możesz zabrać Teddy’ego. Byłoby wspaniale, gdybyś się zgodziła.

– Co?!

♥ ☆ ♥ ☆ ♥ ☆ ♥

W końcu Hermiona się zgodziła. W sumie to Teddy zgodził się za nią. Jego oczy zaświeciły się na wzmiankę o soku, ciastkach i kanapkach. Nawet lodach. Tak bardzo tego chciał. Wszystkich wymienionych oczywiście.

♥ ☆ ♥ ☆ ♥ ☆ ♥

Draco wrócił do domu i usiadł w swoim ukochanym fotelu. Zamknął oczy i wziął głęboki oddech.

Merlinie, Granger jest stworzona do bycia matką. Sposób w jaki zajmowała się tym łajdakiem, Teddym. Zatkało go. Byłaby idealną matką. Nigdy nie myślał o założeniu rodziny. Czuł się tak, jakby był na to za młody i za bardzo zajęty. Ale kiedy zobaczył jak Hermiona opiekuje się małym… Merlinie, zaczął wyobrażać sobie jakby wyglądał mały Teddy w krótkich blond włosach i brązowych oczach Hermiony. Albo dziewczynka z niesfornymi włosami, wielkim uśmiechem na twarzy i ogromną inteligencją. To bardzo zły znak. Wyobrażał sobie Hermionę Granger jako matkę jego dzieci! Sama myśl o tym powinna być zakazana, za bardzo się zaangażował.

Zamknął oczy, położył ręce na czole. Jak długo może używać zemsty jako pretekst?

Niech to diabli, on się w niej zakochał. Znowu. Bardziej niż wtedy.

Teraz wiedział jak to jest mieć ją w ramionach i całować z prawdziwą pasją. Mogli rozmawiać i spędzać razem czas, bez konieczności ukrywania się. Będąc z nią był szczęśliwszy niż dotychczas. Co więc zrobi, kiedy to się skończy?

_____________

Witajcie :) W ten niedzielny wieczór publikuję 13 rozdział. Jak wrażenia po pierwszym spotkaniu Draco z Teddym? Maluch jest taki słodki, że aż chciałoby się go zjeść :D W kolejnym rozdziale Teddy spotka się z Narcyzą. Powiem tylko tyle, że obiad w towarzystwie małego będzie dość hmm oryginalny :D 

Możliwe, że niedługo opublikuję 14 rozdział, bo właśnie trwa jego tłumaczenie, a w między czasie będę pisać czwarty rozdział Muzycznej misji :) Więc nie będziecie musieli na niego długo czekać. Przy okazji zapraszam na końcowe rozdziały Ciemności i Światła i proszę o komentarze, bo ostatnio jest ich tam bardzo mało :(

To chyba tyle. Komentujcie i oceniajcie. Miłego tygodnia :) Enjoy!