Rozdział 5

W niedzielny poranek Hermionę obudziło pukanie w okno. Na parapecie stała duża brązowa sowa. W szponach miała paczkę, a w dziobie list. Otworzyła okno, pozwalając pięknej sowie wlecieć do pokoju. Ptak upuścił paczkę na łóżko i usiadł na wieszaku.

– Do kogo należysz? – zapytała dziewczyna, głaszcząc zwierzę.

Wyjęła list. Nie był podpisany. Otworzyła go i koperty wypadł mały pierścień. Był wykonany z żółtego złota. W centralnej części umieszczony był szafir w kształcie markizy, a po bokach kamienia dwie piękne czyste perły. To był pierścień, który zauważyła kiedy szła z Malfoyem, nie z Draco (będą mówić do siebie po imieniu, żeby było wiarygodnie) do sklepu. Ujrzała go, kiedy przechodzili obok wystawy i od razu się w nim zakochała.

Zawsze uwielbiała perły, podobnie jak jej mama. Kiedyś lubiła patrzeć jak jej rodzicielka wkładała kolczyki z pereł i naszyjnik. Marzyła o tym, żeby kiedyś też nosić perły i być tak wyrafinowaną jak jej matka. Tata dał jej ładny naszyjnik z pereł, kiedy miała osiem lat. Szanowała go, ale od lat jest na nią za mały.

Spojrzała ponownie na kopertę. Wewnątrz zauważyła jakiś napis. Przypatrzyła się i przeczytała

Będzie pasować do lakieru do paznokci.

DM

Popatrzyła na kopertę i roześmiała się. Draco Malfoy kupił go dla niej. Nie podejrzewała, że blondyn potrafi tak się zachować. Gdyby ktoś powiedział jej dwa dni temu, że stać go na taki gest, powiedziałaby, że oszalał, szczególnie po tym co Draco powiedział. Mogła zacytować jego słowa:

– Było wiadomo, że spodoba ci się tanio wyglądający pierścień, Grang-eer Hermiono.

Wsunęła go na palec. Pasował idealnie.

– Powinnam się domyśleć, że jesteś Malfoyów – powiedziała, karmiąc sowę, tak jak karmiła Honora — sowę Harry’ego. Pogłaskała zwierzę, dziękując za list.

Sowa zjadła w mgnieniu oka. Spojrzała na dziewczynę szeroko otwartymi oczami, wystawiła nogę na list z odpowiedzią i odleciała do swojego pana. Hermiona patrzyła jak ptak staje się plamką na niebie. Potem zamknęła oczy i rozkoszowała się ciepłem promieni słonecznych.

W niedzielę zazwyczaj chodziła do Nory na rodzinny brunch. Ale teraz było inaczej. Nie była już z Ronem i wątpiła, że zostanie zaproszona. Kiedy o tym myślała, przyleciały dwie sowy. Jedną poznała — Honor, a druga przyleciała z Prorokiem Codziennym, po czym odleciała.

Musimy porozmawiać. Dzwoniłem do Ciebie kilka razy wczoraj, ale nie oddzwoniłaś. Przepraszam za Rona. Jeśli będziesz mnie potrzebować, użyj sieci Fiuu. Czy przyjdziesz dziś na brunch? Przyjdź, wiesz, że jesteś tu mile widziana, nawet jeśli nie jesteś z Ronem.

Harry

Hermiona uśmiechnęła się smutno, zanim odpisała.

Nie mogę, przepraszam. Nie jestem jeszcze gotowa. Przeproś wszystkich. Jadę dzisiaj na zakupy. Czy Ty, Ginny albo Teddy czegoś potrzebujecie?

Hermiona

♥ ☆ ♥ ☆ ♥ ☆ ♥

Draco Malfoy siedział w jednym z miękkich foteli, kiedy czytał list od Hermiony. Wciąż miał na sobie strój do spania — jedwabne czarne spodnie. Na jego twarzy błąkał się rozbawiony uśmieszek.

Malfoy

Naprawdę, nie ma potrzeby, żebyś wydawał na mnie tyle pieniędzy. Tak wiele Ci zawdzięczam. Kto by pomyślał? W każdym razie, robię dziś kolację. Może dołączysz? Obiecuję, że Cię nie otruję… jeszcze. Jeśli nie możesz, to w porządku. Kolacja będzie o szóstej.

Z poważaniem

Hermiona

PS Dziękuję za piękny pierścionek. Uwielbiam go. Wiem, że musiałeś zmagać się z sobą, żeby kupić mi taki tani pierścionek. Mam nadzieję, że jakoś dałeś sobie z tym radę.

Hermiona jest jedyna w swoim rodzaju – pomyślał, zanim poszedł pod prysznic.

♥ ☆ ♥ ☆ ♥ ☆ ♥

Hermiona wyszła spod prysznica i ubrała się w długą żółtą przewiewną sukienkę z białym plecionym paskiem, którą kupił jej Malfoy.

Kiedy weszła do kuchni, zobaczyła Honora z listem w dziobie.

Właściwie tak. Czy mogłabyś kupić czekoladę domowej roboty? Czy mogłabyś mi ją dać jutro w pracy? Ginny jest na nieszczęsnej diecie, ponieważ chce się zmieścić w sukienkę, którą chce założyć na bal z okazji 5 rocznicy wojny. I niestety namówiła mnie na tą dietę. Podobno działa lepiej, kiedy ma się wsparcie partnera. Pewnie napisała to kobieta. Bez urazy.

Harry

Hermiona roześmiała się, kiedy schowała list. Dała dwa smakołyki Honorowi zanim wyszła.

♥ ☆ ♥ ☆ ♥ ☆ ♥

Harry, Ginny i Teddy ostatni przyjechali na brunch do Weasleyów. Zamiast głośnych powitań, do których byli przyzwyczajeni, przywitało ich milczenie. Zebrani goście oceniali piękną kobietę, z którą przyszedł najmłodszy z Weasleyów.

– Miło was widzieć kochani. – Pani Weasley pocałowała ich w policzki. – Pokażcie mi mojego kochanego wnuka – powiedziała, podnosząc Teddy’ego. – Zgadnij, kto dzisiaj przyszedł - zapytała cicho i zaprowadziła małego do Fleur i Victorii.

Wszyscy Weasleyowie zaczęli tulić młodą parę. Na końcu stali Ron i Sadie.

– Cześć Harry, Gin – powiedział Ron nieśmiało. – Um, chciałbym wam przestawić Sadie.

Wszyscy byli cicho, nawet dwójka małych dzieci. Wszystkie oczy zwrócone były w stronę Potterów.

– Um, tak, miło cię poznać – powiedział Harry niezręcznie.

Sadie uśmiechnęła się tak, jakby była gwiazdą. – Miło mi, że wreszcie cię poznałam. Dużo o tobie słyszałam. Dobrego, oczywiście.

Harry uśmiechnął się, walcząc z pragnieniem uderzenia Rona w głowę, za to co zrobił Hermionie z kobietą, która stoi przed nim. Odwrócił się i spojrzał na żonę. Ginny patrzyła hardo.

– Cóż Sadie Rayne. Jesteś jeszcze piękniejsza, niż widziałam w gazetach – powiedziała oschle. Nie było wiadomo, czy to był komplement, czy Ginny chciała obrazić dziewczynę. Rudowłosa weszła do kuchni, całkowicie ignorując brata. Zapadła niezręczna cisza.

– Jedzenie gotowe. Siadajmy do stołu – powiedział pan Weasley, przerywając ciszę. Wszyscy poszli za nim do stołu i zaczęli siadać na swoich miejscach. Bill i pan Weasley usiedli po dwóch stronach. Ich żony z prawej strony. Ginny obok swojej matki. Teddy pomiędzy nią a Harrym. Kiedy Sadie usiadła na miejscu Hermiony, Teddy i Victoria wykrzyknęli razem:

– To miejsce cioci Miony!

Sadie zaczerwieniła się ze wstydu jak Ron.

– Sadie, proszę usiądź. – Pani Weasley próbowała załagodzić sytuację.

Rodzice dzieci zaczęli je uciszać, ale maluchy tylko dziwnie się uśmiechnęły.

Charlie uśmiechnął się zza gazety.

– Charlie Weasley. Uczciwie byłoby, gdybyś odłożył teraz gazetę.

– Za chwilę mamo. Zazwyczaj w Rumunii nie dostaję Proroka Codziennego na bieżąco. Rozśmieszył mnie artykuł, który nawiasem mówiąc, jest bardzo interesujący.

– Dlaczego, o co chodzi? – zapytał Percy.

– Najnowsza zdobycz Malfoya – powiedział Charlie. – Ma ładne nogi.

Oczy Sadie rozszerzyły się, kiedy to usłyszała. – Jak ma na imię? – spytała. Wszyscy na nią spojrzeli.

– Nic nie pisze, nie wiedzą. Nazwali ją Tajemniczą Dziewczyną – odpowiedział.

– Oh – westchnęła Sadie.

– Pewnie jakaś modelka – zaproponował George.

– Założę się, że tak. Jest przepiękna. Długie falowane brązowe włosy, piękna figura i nogi do nieba.

– Daj mi zobaczyć – poprosił Bill.

– William! – krzyknęła Fleur.

– Chcę tylko zobaczyć – bronił się Bill.

Fleur westchnęła.

Bill spojrzał na gazetę i zagwizdał. – Ona na pewno jest modelką. Ale wciąż nie jest tak piękna jak moja żona – powiedział, patrząc przymilnie na żonę.

Fleur zmroziła go wzrokiem i wydarła mu gazetę z ręki. Przyjrzała się zdjęciu. Były na nim dwie osoby. Mężczyzną na pewno był Draco Malfoy. Nakładał kobiecie płaszcz na ramiona. Kobieta rzeczywiście była przepiękna. Jej długie brązowe włosy opadały lekko na ramiona. Można było zobaczyć tylko bok jej twarzy i długą łabędzią szyję. Jej sukienka pasowała idealnie. Niebieska sukienka i nogi, które wiele kobiet chciałoby mieć.

– Myślę, że ją rozpoznaję – powiedziała Fleur, kiedy odłożyła gazetę.

Charlie i Bill spojrzeli na nią.

George natychmiast chwycił proroka. On i Percy także byli pod wrażeniem.

– Dlaczego zawsze fretka takie zdobywa? – zapytał George, spoglądając na zdjęcie.

Percy tego nie skomentował. – Fleur znasz ją z Beauxbatons? – zapytał.

– Być może – pomyślała. – Ale nie jestem pewna.

– Kiedy sobie przypomnisz, może mi ją przedstawisz? – zażartował Charlie, ale nadal był poważny.

Gazetę wzięła Penelopa, potem pan Weasley i pani Weasley. Ginny spojrzała przez ramię matki. Jej oczy rozszerzyły się z niedowierzania. – O mój Boże! – zawołała.

brunch — późne śniadanie

Czytaj dalej →

________

Witajcie :) Od razu przepraszam za przerwanie w tym momencie. Autorka chyba chciała Was zachęcić do dalszego śledzenia historii. Muszę przyznać, że czasem mam ochotę ją za to udusić! Kolejny krótki rozdział ehh w tym opowiadaniu niestety nie ma co liczyć na długaśne rozdziały. Następny rozdział powinien się pojawić na blogu pod koniec tygodnia najprawdopodobniej w niedzielę. 

Jak Wam się podoba reakcja Weasleyów na zdjęcie Draco i Tajemniczej Dziewczyny? My oczywiście wiemy, że to Hermiona, ale oni nie mają o tym zielonego pojęcia. Wszyscy oprócz pewnej rudej osóbki i Fleur ;)

Dziękuję za miłe komentarze i wyświetlenia :) Cieszę się, że historia przypadła Wam do gustu. Tłumaczenie jej jest ogromną przyjemnością :D

Przy okazji chciałam Was zaprosić na pierwszy rozdział mojego autorskiego opowiadania pt. "Muzyczna misja" Nie ukrywam, że Wasza opinia jest dla mnie bardzo ważna. Pierwsze komentarze są bardzo pozytywne, także mam nadzieję, że Wam się spodoba :)
Wszystkiego najlepszego dziewczyny z okazji Dnia Kobiet! :)

To chyba tyle. Komentujcie i oceniajcie. Enjoy!